Kobyla Góra znajduje się w obszarze chronionego krajobrazu ” Wzgórza Ostrzeszowskie i Kotlina Odolanowska”. Wartości przyrodniczo – krajobrazowe reprezentowane są przez glacitektonicznie spiętrzone wzniesienia morenowe oraz przez lasy. Głównymi walorami obszaru chronionego krajobrazu są: rzeźba terenu, utwory geologiczne i obszary leśne. W lasach bardzo duży udział mają gatunki iglaste, choć na szczególną uwagę zasługują również duże skupiska dębów i buków. Występujące na tym terenie gleby zaliczyć można do słabych piaszczystych średnio i mało przydatnych dla rolnictwa, wytworzonych głównie z piasków gliniastych i słabo gliniastych a także glin pylastych, należące do gleb bielicowych i brunatnych, często brunatnych wyługowanych. Gleby te zaliczane są do V i VI klasy bonitacyjnej. Gleby tej grupy są mało żyzne, o małej pojemności wodnej i przesiąkliwość.
Dbamy o to, aby każdy gość czuł się u nas jak w domu. Nasza obsługa jest zawsze gotowa, aby sprostać wszystkim oczekiwaniom.
Zapewniamy najwyższy standard usług, aby każdy pobyt był pełen relaksu i wygody.
Cenimy bliskość natury, dlatego nasz pensjonat otoczony jest leśnym parkiem ogrodowym, który sprzyja aktywnemu wypoczynkowi i relaksowi na świeżym powietrzu.
Pensjonat Maciejanka to miejsce, które oferuje nie tylko doskonałe warunki do wypoczynku, ale także unikalne doświadczenia. Dzięki naszemu zaangażowaniu w dbałość o najdrobniejsze detale, każdy pobyt u nas staje się niezapomnianym przeżyciem. Zapraszamy do odwiedzenia nas i przekonania się osobiście, jak wyjątkowe może być połączenie komfortu, natury i gościnności.
Kobyla Góra znajduje się w obszarze chronionego krajobrazu ” Wzgórza Ostrzeszowskie i Kotlina Odolanowska”. Wartości przyrodniczo – krajobrazowe reprezentowane są przez glacitektonicznie spiętrzone wzniesienia morenowe oraz przez lasy. Głównymi walorami obszaru chronionego krajobrazu są: rzeźba terenu, utwory geologiczne i obszary leśne. W lasach bardzo duży udział mają gatunki iglaste, choć na szczególną uwagę zasługują również duże skupiska dębów i buków. Występujące na tym terenie gleby zaliczyć można do słabych piaszczystych średnio i mało przydatnych dla rolnictwa, wytworzonych głównie z piasków gliniastych i słabo gliniastych a także glin pylastych, należące do gleb bielicowych i brunatnych, często brunatnych wyługowanych. Gleby te zaliczane są do V i VI klasy bonitacyjnej. Gleby tej grupy są mało żyzne, o małej pojemności wodnej i przesiąkliwość.
Przez Kobylą Górę przepływa strumień Meresznica, zasilający swoimi wodami Zalew Blewązka (18 ha) – będący obecnie główną atrakcją turystyczną gminy. Dawniej wody Meresznicy napędzały koła młyńskie, których na odcinku od Kobylej Góry do Kuźnicy Myślniewskiej istniało aż sześć.
Tutaj znajduje się najwyższe wzniesienie Wzgórz Ostrzeszowskich, a zarazem całej Wielkopolski – Kobyla Góra, której wysokość wynosi 284 m n.p.m.
W 1999 roku staraniem ks. Mirosława Litwinowicza na szczycie wzniesienia został postawiony dwudziestometrowy Krzyż Wielkopolski (zwany także Krzyżem Milenijnym), który jest dziękczynieniem za 2000 lat chrześcijaństwa oraz pomnikiem przełomu tysiącleci.
Od tego czasu wzniesienie nazywane jest Górą Krzyża i stało się miejscem imprez o charakterze religijnym, ale też i kulturalnym, jak plenerowe koncerty muzyki poważnej. Co roku odbywają się tutaj Diecezjalne Spotkania Młodzieży diecezji kaliskiej oraz pielgrzymka diecezjalna w święto Podwyższenia Krzyża. W 2005 r. na wzgórzu postawiono dzwonnicę z dzwonem Jana Pawła II. Nieopodal znajduje się Ośrodek Duchowości „Samotnia”.
Rozchodzące się z Kobylej Góry szlaki turystyczne zaprowadzą nas do zabytków, miejsc o ciekawej historii lub do takich, z których roztaczają się wspaniałe widoki.
Wrocław, stolica Dolnego Śląska, jest jednym z najstarszych i najpiękniejszych miast w Polsce. Położony u podnóża Sudetów, nad rzeką Odrą , poprzecinany jej licznymi dopływami i kanałami, jest wyjątkowym miastem 12 wysp i 112 mostów. Ze względu na nadrzeczne położenie i wielką liczbę mostów i kładek nad wodami nazywany jest polską Wenecją. Bogata i burzliwa historia miasta wpisana jest w jego mury. Czasy wczesnego średniowiecza przypomina Ostrów Tumski, na którym zachował się w doskonałym stanie jeden z najpiękniejszych w Europie zespołów architektury sakralnej. Wrocławski Ratusz zaliczany jest do najwspanialszych budowli gotyckich w Europie Środkowej. We Wrocławiu można również obejrzeć największe w Polsce barokowe wnętrze, jakie zachowało się do naszych czasów. Jest nim Aula Leopoldyńska mieszcząca się w siedemnastowiecznym gmachu Uniwersytetu.
Drugie pod względem wielkości miasto wielkopolski, leży w malowniczej dolinie rzeki Prosny. Najstarsze ślady działalności ludzkiej na terenie miasta i jego okolic sięgają mezolitu. Intensywne zasiedlenie w okresie wpływów rzymskich wynikało z położenia w znaczącym punkcie "Szlaku Bursztynowego", łączącego imperium rzymskie z wybrzeżem Bałtyku. O randze tegoż centrum osadniczego świadczy fakt, iż około połowy II wieku n.e. aleksandryjski uczony Klaudiusz Ptolomeusz w "Geografii" wymienił miejscowość "Kalisia", identyfikowaną przez badaczy z Kaliszem. Zapis ten sprawił, że Kalisz szczyci się posiadaniem najstarszej metryki pisanej wśród miast polskich.
Na podstawie znalezisk archeologicznych można sądzić, że już w czasach rzymskich Syców mógł być osadą na szlaku bursztynowym. Syców wraz z pobliskim terytorium, na którym pełnił zmienne ustrojowo, lecz zawsze centralne funkcje administracyjne, należy geograficznie do Śląska i ze Śląskiem podzielał swe losy historyczne. Ten zaś od zarania państwa polskiego stał się terenem sporów i walk z Czechami i Niemcami. Najstarszą historyczną wzmiankę o istnieniu Sycowa znajdujemy w dokumencie księcia wrocławskiego Henryka IV Probusa z roku 1276 w staropolskiej wersji "Syczowe", później występują nazwy: Wartenberg, Polnisch Wartenberg, Gross Wartenberg.
Ostrzeszów istnieje od XII wieku, założony jako gród obronny na pograniczu Wielkopolski i Śląska, lokowany był na prawie magdeburskim, a jego rangę podkreślał fakt posiadania komory celnej. O wczesnym rozwoju miasta świadczy wzniesienie w XIV wieku, za panowania Kazimierza Wielkiego, zamku obronnego i gotyckiego kościoła farnego. Działalność handlowa i rzemieślnicza, przywileje odbywania jarmarków, możliwość pobierania cła mostowego od zagranicznych kupców oraz sprowadzenie zakonu bernardyńskiego sprzyjały rozwojowi miasta do połowy XVII wieku.
Kępno położone jest na południowym skraju Wielkopolski. Nazwa zaczerpnięta została z warunków fizjograficznych odcinka doliny Niesobu, gdzie miasto powstało. Już pod koniec XIII stulecia Kępno jest miastem występującym w dokumentach pod dwiema nazwami: "Longinfort sive Campno". W 1282 roku podpisując w Kępnie umowę z władcą Pomorza Mszczujem, Przemysł II Wielkopolski nakazał Kępnu wzorować ustawodawstwo miejskie w Kaliszu. Wyżej wspomniana umowa pozwoliła na zjednoczenie w ręku Przemysła II większości ziem polskich i dokonania aktu koronacji, a tym samym przełamania rozbicia dzielnicowego Polski średniowiecznej.